Even tussendoor - alles op een rijtje:
In Tapori
De eerste twee weken heb ik geëxploreerd en moest tegelijkertijd uitzoeken wat hier eigenlijk wil en kan doen (Er zijn nog geen duidelijke taken voor een maatschappelijke werker hier...) Een taak is dan ook mogelijke taken voor de maatschappelijk werker vast te leggen zodat komende studenten gemakkelijker hun weg vinden... Verder ga ik op huisbezoek, probeer samenwerkingsverbanden met andere organisaties op te bouwen... Daarnaast heb ik ook werk voor mijn scriptie en heb ook al met 20 kindjes (diens ouders geëmigreerd zijn) kunnen spreken. Vanaf volgende week ga ik met enkelen van hen regelmatig bijeenkomsten organiseren... Het is veel, maar ook leuk...
In mijn gastgezin
Mijn gastgezin is heel vriendelijk en ik praktisch gezin is alles in orde, MAAR...
de mensen van mijn gastgezin doen echt NiIETS en ik praat alleen maar met hen tijdens het eten... Als ik me inleef in die situatie andersom... Als iemand van een ander land ver weg bij mij zou komen wonen, zal ik het land laten zien, de mensen naar feestjes meesleuren... Het is een gezin dat echt wel een veel hogere standaard dan de meeste andere hier heeft. Ze hebben een auto, een groot huis, een tuinman,.... Maar cultureel gezien zijn ze echt een beetje arm. Soms krijg ik zelfs de indruk dat ze racistisch zijn. Laatst zei de papa: ´alle zwarten stinken´ en moest hij er om lachen.. En nog zo van die ´mopjes´... Dus dat valt wel tegen... Ook de mama hier in dit gezin is soms superonvriendelijk. Of die dan haar regels heeft of zo... I don´t know...Ik heb al met Inge (de arts in Tapori en de enige hier die ook van België is) erover gesproken. Zei zei dat ik moest wisselen van gastfamilie. Een andere vrouw die ook in Tapori leeft en met diens zoon ik af en toe weg geweest ben zei al dat ik daar zeker mag wonen... Ik weet ook nog niet wat ik ga doen... Ik heb geen ruzie met hen of zo....
De mensen, het leven hier
Gelukkig ken ik nu ook al wat meer mensen en leer ik meer van de natuur en cultuur hier kennen..
Het is ook echt prachtig hoe de mensen hier dansen en als je op een echt feestje bent moet je dat ook doen... Dan zijn er geen uitvluchten zoals ík kan niet dansen of ik heb geen zin of ik wacht nog even´:) Dat doen toch velen in Europa?!!
De afgelopen dagen ben ik met Inge en haar familie (vier dochtertjes en haar man - die in een heel bekend bandje hier in Ecuador meedoet:)) naar de dschungel geweest. Amai, zoooo leuk! Ik heb 555 foto´s gemaakt van de natuur... Eindelijk ook es een terantel (heet dat zo in het NL´s?? - in het Spaans Tarantula...) gezien en vliegende reuzenmieren, prachtige bloemen en planten...
Ook heb ik al mijn eerste kleine aardbeving meegemaakt:) Ik werd ´s nachts wakker en mijn bed ging heen en weer. T was raar, maar ook grappig - gelukkig niet zo heel sterke aardbeving (hoewel in Quito zelf huizen in gestoort zijn...)
